Główne rodzaje drzew i krzewów iglastych.

Sosna

Sosny są dobrze przystosowane do niskich temperatur i suchych warunków. Potrzebują zdrenowanej gleby, aby usunąć nadmiar wilgoci. Wysokość przedstawicieli wynosi od 30 do 80 m. Ich długość życia wynosi 150-200 lat.

Do rodziny sosnowatych należą:

Sosna

Na półkuli północnej rosną lasy iglaste z sosnami. Rosną na piaszczystych glinach, glinach, terenach skalistych. Ich korona może być krzaczasta, kolumnowa, eliptyczna. Większość przedstawicieli rodzaju Pinus ma ciemnozielone igły. Gałęzie drzew są rozpostarte lub wznoszące się. Najczęściej występującymi gatunkami są sosna zwyczajna, sosna żółta, sosna górska;

Świerk

U młodych świerków główny korzeń dostarcza składników odżywczych. Z czasem funkcja ta zostaje przeniesiona na boczne gałęzie systemu korzeniowego. Ze względu na bliskie położenie przy ziemi świerk nie toleruje silnych wiatrów. Drzewo preferuje glebę o niskim pH. Aby utworzyć estetyczną koronę, potrzebuje dobrego oświetlenia. W przeciwnym razie świerk będzie asymetryczny.

Pień drzewa pokryty jest szarą korą. Jego ostre igły mogą być szare, niebieskie, sinozielone i ciemnozielone. Świerk może osiągnąć 40 m wysokości. Jego żywotność w lesie wynosi około 3 stuleci. Długość szyszek świerkowych wynosi około 15 cm. Popularne gatunki to świerk kłujący, świerk pospolity, świerk srebrzysty;

Jodła

Jodła rośnie w lasach tajgi. Dobrze rośnie w czystych terenach na gliniastych glebach i zacienionych miejscach. Ten gatunek iglasty nie lubi wiatru, suszy, wysokich temperatur i zanieczyszczonego środowiska. Jej gałęzie są ułożone w pierścieniowo-poziomy wzór.

Kora jodły zawiera dużą ilość garbników. Igły drzewa odnawiają się co 10 lat. Jodła owocuje w czwartej dekadzie swojego życia. Ta wiecznie zielona roślina żyje 400-700 lat. Posiada właściwości lecznicze. Popularne odmiany to jodła kaukaska, koreańska i balsamiczna. Letni mieszkańcy preferują karłowe odmiany tego drzewa;

Cedr

Cedr rośnie w lasach tajgi. Jego igły są zbierane w kępy. Drzewo ma łuskowatą korę i kłujące igły. Okres wegetacji cedru trwa 1,5 miesiąca. Rośnie powoli. Drugą nazwą cedru jest sosna cedrowa syberyjska.

Gleba pod drzewo powinna być luźna, zdrenowana i mieć neutralne pH. Wymaga dużej wilgotności i terminowego nawożenia. Gałęzie cedru wymagają regularnego przycinania. Wśród gatunków znajdują się cedry himalajskie, libańskie i atlaskie;

Keteleeria

Rośnie w południowych regionach Rosji. To egzotyczne drzewo iglaste może żyć do 1200 lat. Keteeleeria jest rośliną jednopienną. Jej szyszki dojrzewają zimą. Roślina jest często uprawiana w ogrodach botanicznych;

Modrzew

Modrzew rośnie w lasach europejskich. Zimą zrzuca igły z gałęzi. Drzewo jest bardzo odporne na niskie temperatury. Może wytrzymać temperatury nawet do -70 stopni. Nie toleruje jednak słabego światła.

Modrzew ma gałęzie z igłami ułożonymi spiralnie. Na szyszkach widoczne są płaskie łuski. Młode drzewa mają koronę stożkowatą (szyszkowatą), natomiast dorosłe mają koronę jajowatą. Kora drzewa ma właściwości bakteriobójcze

Modrzew wymaga żyznej, zdrenowanej gleby o neutralnej kwasowości. Drzewo to dobrze znosi przycinanie. Jego długość życia wynosi około 500 lat. Wysokość drzewa może osiągnąć 30 m. Średnica pnia wynosi około 1 m. Współczesne odmiany modrzewia nadają się do uprawy w pojemnikach;

Tsuga

Przedstawiciele rodzaju Tsuga występują we wschodniej Ameryce Północnej. Do ich uprawy nadaje się piaskowiec lub piaszczysta glina. Tsuga dobrze rośnie w miejscach półcienistych. Nie toleruje wysokiego poziomu zanieczyszczeń w powietrzu.

Roślina ma rozłożyste gałęzie. Igły znajdują się na gałęziach w 2 rzędach. Wysokość drzewa wynosi od 5 do 30 m. Ta wiecznie zielona roślina nadaje się do dekoracji obszarów podmiejskich.

Krzewy są rzadkie w rodzinie sosnowatych. Wszyscy przedstawiciele rodziny charakteryzują się smukłym pniem i liśćmi przekształconymi w ostre igły.

Cyprysik

Iglaste drzewa cyprysika rosną w ciepłych rejonach o klimacie tropikalnym lub subtropikalnym. Można je znaleźć zarówno na półkuli północnej, jak i południowej.

Do rodziny cyprysikowatych należą następujące rodzaje:

Cyprysik

Cyprysik ma wydłużoną zieloną koronę, uzupełnioną jasnobrązowymi szyszkami. Charakteryzuje się szybkim wzrostem. Z wiekiem kora drzewa staje się twardsza. Liście cyprysika mają kształt igieł. Później pokrywają się łuskami.

Cyprysik należy uprawiać w cieniu. Terminowe podlewanie, luźna gleba, odpowiednie nawożenie i wysoka wilgotność powietrza są ważne dla tego wiecznie zielonego drzewa. Wytrzymuje temperatury do -20 stopni.

Zapach cyprysika odstrasza szkodniki i inne owady. Do letniego domu lepiej wybrać odmiany karłowe. Łatwo będzie je przykryć na zimę;

Thuja

Druga nazwa tui to Drzewo Życia. Jej wysokość wynosi do 70 m. Młode osobniki mają miękkie igły, ale z czasem stają się łuskowate. Kora tui jest czerwona lub brązowa.

Drzewo to dobrze znosi chłód zimowy. Ale w chłodnej porze roku należy je przykrywać i okresowo strząsać ze śniegu. Dzięki wysokiej jakości drenażowi ta roślina iglasta dobrze znosi suszę, deszcz, cień. Można jej łatwo nadać piękny kształt. Najczęściej roślina ma kulisty, prostokątny, kulisty, poziomy, gruszkowaty, kolumnowy kształt korony. Tuja owocuje co 3 lata;

Cryptomeria

Inna nazwa to cedr japoński. Cryptomeria rośnie w wilgotnym i ciepłym klimacie. Igły są ułożone na gałęziach spiralnie. Są jasnozielone. Średnica pnia rośliny wynosi do 2 m. Jest pokryta włóknistą korą o czerwonawym odcieniu. Korona ma kształt piramidy. Ta wiecznie zielona roślina jest wykorzystywana w celach ozdobnych;

Jałowiec

W ciepłym klimacie półkuli północnej jałowiec wygląda jak krzew o rozłożystych gałęziach. W zimnych obszarach staje się miniaturową rośliną iglastą. Jałowiec ma drzewiastą, krzaczastą, płożącą się koronę. Wytwarza małe niebieskie szyszki przypominające jagody. Kora jałowca jest brązowoczerwona. Wymaga luźnej gleby z dolomitem i dobrego oświetlenia.

Popularne gatunki to jałowiec łuskowaty, jałowiec wirginijski i jałowiec wieloowocowy;

Callitris

Callitris rośnie w strefie tropikalnej. Ma łuskowate igły i jajowatą lub kulistą koronę. Szyszki Callitris dojrzewają w ciągu półtora roku.

Ta roślina iglasta jest uprawiana w ogrodach botanicznych. Ze względu na złożoność pielęgnacji rzadko jest sadzona na działkach;

Cyprysik

Maksymalna wysokość cyprysika wynosi 1,5 m. Nadaje się do małych, dobrze oświetlonych miejsc. U młodych okazów igły wyglądają jak igły. Z wiekiem stają się łuskowate. Gałęzie cyprysika są mniejsze niż u cypryśnika. Drzewo charakteryzuje się stożkowatą (stożkowatą) koroną. Jego szyszki zawierają 2 zalążki. Cyprysik szybko przystosowuje się do nowych warunków. Na zimę należy go przenieść w ciepłe miejsce.

Roślinę tę można uprawiać w donicach. Ze względu na kompaktowe rozmiary to wiecznie zielone drzewo cieszy się dużym zainteresowaniem wśród letnich mieszkańców.

Cyprysy są roślinami dwupiennymi. Można je rozmnażać przez sadzonki. Rodzina obejmuje zarówno drzewa, jak i krzewy.

Cis

Cis to drzewo iglaste i krzewy rosnące na półkuli północnej Ziemi. Ich żywotność wynosi ponad 2000 lat.

Igły cisa są toksyczne dla zwierząt. Ich ściółka może zniszczyć nasiona, które spadły na ziemię.

Rodzina obejmuje 2 rodzaje:

Cis

Cis jest drzewem odpornym na mróz. Jest niewymagający pod względem oświetlenia. Ma rozgałęzione korzenie. Susza, wietrzna pogoda, stojąca woda, zanieczyszczone środowisko, kwaśna gleba są niekorzystne dla cisa. Nie wydziela olejków eterycznych i nie ma zapachu. Liście cisa mają wydłużony kształt. Wytwarza owoce w postaci jagód. Korzenie i pędy rośliny są trujące. Rozmnaża się go przez nasiona.

W naturze cis dorasta do 10 m. Jednak hodowcom udało się wyhodować odmiany miniaturowe o wysokości do 100 cm. Cis pomaga zapobiegać przemarzaniu krzewów w ogrodzie;

Torrea

Torrea rośnie na Kaukazie. Jej igły są ułożone spiralnie. Torrea może być zarówno dwupienna, jak i jednopienna. Szyszki, łodygi i igły tego drzewa mają specyficzny zapach. Dla Torrei odpowiednie są wszystkie rodzaje gleby. Ważne jest jednak, aby nie dopuścić do jej zakwaszenia. Drzewo potrzebuje dobrego oświetlenia i maksymalnej ochrony przed wiatrem. A zimą konieczne jest ściółkowanie pnia materią organiczną.

Torreya jest w stanie produkować bogate zbiory orzechów. Odmiany tego drzewa o pstrych igłach nadają się do domków letniskowych.

Przedstawiciele rodziny cisowatych charakteryzują się twardymi blaszkami liściowymi na liniowych lub lancetowatych gałęziach. Nie mają ostrych igieł.

Araukariowate

Drzewa iglaste z rodziny araukariowatych rosną na półkuli południowej. Żyją w wilgotnych lasach tropikalnych i subtropikalnych.

Do rodziny Araucariaceae należą:

Araukaria

Araukaria nadaje się do hodowli domowej. W naturze rośnie w Ameryce Południowej i Australii. Nie toleruje niskich temperatur. Dobrze rośnie w rozproszonym świetle. Ta dwupienna roślina może zmieniać płeć w ciągu swojego życia. Szyszki żeńskie drzewa są okrągłe, a szyszki męskie wydłużone.

Araukaria jest aktywnie wykorzystywana do dekoracji działek ogrodowych. Maksymalna wysokość jej miniaturowych odmian wynosi 2 m. A w warunkach naturalnych długość pnia drzewa wynosi 30-70 m. Nasiona araukarii są wykorzystywane w kuchni;

Sekwoja

Sekwoja jest uważana za najstarsze drzewo na świecie. Jej wysokość wynosi 70-100 m. Długość życia sekwoi wynosi ponad 3000 lat. Drzewo rośnie w Ameryce Północnej. Średnica jego pnia może osiągnąć 9 m.

Kiedy brakuje wilgoci, sekwoja zrzuca gałęzie. Korona tego drzewa ma kształt stożkowaty. Jego pień pokryty jest włóknistą miękką korą. Gałęzie ułożone są poziomo. Młode sekwoje mają płaskie liście, natomiast dorosłe mają liście w kształcie strzałek. W świetle widoczne są na nich łuski. Szyszki są małe. Roślina rozmnaża się przez nasiona, sadzonki i pędy.

Sekwoję można uprawiać w pomieszczeniach w stylu bonsai. Potrzebuje wilgotnego powietrza i dobrze nawilżonej gleby;

Agathis

Agathis jest cieniolubną rośliną iglastą. Jest odporna na warunki suszy. Agathis wymaga luźnej, przepuszczalnej gliny w przestronnym, bezwietrznym miejscu. Roślina wytrzymuje temperatury do -20 stopni Celsjusza. Ma duże liście z równoległym unerwieniem. Płytki mają różnorodne kształty – ostre, jajowate, elipsoidalne, lancetowate. Ich długość może osiągnąć 18 cm.

Agathis charakteryzuje się dużymi zielonymi szyszkami o średnicy około 15 cm. W środowisku naturalnym pień tego drzewa może osiągnąć nawet 80 m.

Kora Araucariaceae zawiera garbniki i żywicę. Drzewa te wymagają dużej wilgotności powietrza.

Podocarpaceae

Nazwę rodziny tłumaczy się jako „wielokarpowate”. Jej przedstawiciele rosną w klimacie tropikalnym, subtropikalnym i umiarkowanym. Nie tolerują silnych mrozów. Uwielbiają wysoką wilgotność powietrza. Do rodziny należą krzewy i drzewa.

Do Podocarpaceae zaliczają się:

Podocarpus

Występuje w Afryce, Ameryce Południowej i niektórych krajach azjatyckich.

Podocarpus charakteryzuje się skórzastymi blaszkami liściowymi o kształcie pasiastym, jajowatym lub owalnym. Są one ułożone spiralnie na gałęziach. Z wiekiem pędy podocarpus stają się zdrewniałe. Ta roślina iglasta wydaje owoce przypominające jagody w kolorze czerwonym, fioletowym lub niebieskim. Można je jeść w małych ilościach.

Drzewo rośnie powoli w pomieszczeniach. Łatwo jest kształtować koronę. Nadaje się do uprawy na otwartym terenie, a także jako roślina ampelous (doniczkowa).

Roślina Parasitaxus

Małe rozgałęzione drzewo o fioletowym zabarwieniu i białych kulkach na gałęziach. Jest to jedyny pasożyt wśród drzew iglastych. Rośnie w Nowej Kaledonii.

Drzewa iglaste i przęśl nie są synonimami.

Drzewa iglaste obejmują krzewy i małe drzewa z rodzaju Ephedra. Ich gałęzie pełnią funkcję blaszek liściowych. Szybko opadają. Drzewa iglaste charakteryzują się tworzeniem szyszek. Jednak takie rośliny nie mają wysokiej wartości dekoracyjnej. W Rosji uprawa drzew iglastych jest zabroniona, ponieważ są one wykorzystywane do wytwarzania substancji narkotycznych.

Klasyfikacja według wielkości i kształtu

Pod względem kształtu i wielkości drzewa iglaste są klasyfikowane jako wysokie, płożące i karłowate.

Wysokie

Wysokie drzewa iglaste nadają się jako akcent w projekcie witryny. Ich rozmiar sięga kilku metrów.

Wysokie drzewa iglaste obejmują:

Świerk serbski

Świerk serbski dorasta do 40-45 m. Łuski jego szyszek z czasem zmieniają kolor z niebieskiego na brązowy. Roślina jest odporna na brak słońca, mróz, zanieczyszczone powietrze. Ale reaguje negatywnie na brak wilgoci;

Thuja Smaragd

Wysokość thuji Smaragd wynosi do 5 m. Przy niedostatecznym oświetleniu kolor igieł na jej gałęziach staje się matowy. Roślina wymaga regularnego podlewania. Jej żywotność wynosi około 100 lat;

Abies concolor

Jest to piramidalna odmiana jodły. Ma długie, ciemnozielone igły. Szyszki są fioletowe. Jodła jednobarwna preferuje gliny lub gliny piaszczyste. Roślina ma wysokie właściwości adaptacyjne;

Thuja Brabant

Thuja Brabant dorasta do 3,5 m. Ma wąską, piramidalną koronę. Roślina jest używana do tworzenia żywopłotów. Uwielbia wilgoć, a także miejsca słoneczne i zacienione.

Płożące

Płożące drzewa iglaste są używane do dekoracji obrzeży.

Należą do nich:

Cykuta kanadyjska

Jest to wolno rosnący krzew. Preferuje półcień i wilgotną, lekko kwaśną glebę. Roślina nie reaguje dobrze na suszę. Jest wysoce odporna na mróz. Szyszki mają kształt wrzecionowaty.

Jałowiec zielony dywan

Płożący się krzew o miękkich, jasnozielonych igłach i poziomych gałęziach. Ich przeplatanie tworzy gęstą pokrywę iglastą. Jałowiec zielony dywan rośnie na piaszczystej i wapiennej glebie;

Świerk Lorelei

Ta odmiana świerka wymaga przeszczepienia w okolicy szyi korzeniowej. W przeciwnym razie roślina nie będzie mogła się rozprzestrzenić. Świerk Lorelei rośnie w miejscach nasłonecznionych na odwodnionych glinach lub glinach piaszczystych;

Jałowiec Prince of Wales

Odporny na mróz. Zimą ma brązowy kolor, a latem staje się niebieskozielony. Ten płożący się, rozłożysty krzew jest często wykorzystywany w celach dekoracyjnych.

Karłowa

Karłowate drzewa iglaste są wykorzystywane do dekoracji pomieszczeń lub małych powierzchni.

Do tej grupy należą:

Thuja Danica

Drzewo iglaste o kulistej koronie. Ma powolne tempo wzrostu.

Latem igły tui są zielone, a zimą brązowe. W chłodnej porze roku roślinę należy okrywać. Jest podatna na oparzenia, gdy jest wystawiona na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Thuja Danica źle reaguje na przeciągi;

Sosna górska Mini Pug

Ta odmiana wymaga dobrego oświetlenia. Jest odporna na wiatry i niskie temperatury. Niewybredna w stosunku do gleby. Szyszki sosny górskiej Mini Pops są szarobrązowe. Dojrzewają po około 2 latach.

Gałęzie drzewa pokryte są igłami o długości 3 cm. Korona sosny górskiej wymaga sztucznego uformowania o kulistym kształcie;

Świerk Konika

Świerk ma gęste, jasnozielone igły. Nie wymaga korekty korony. Świerk Konika wymaga gleby obojętnej lub lekko kwaśnej. Negatywnie reaguje na nadmiar wilgoci w glebie. Młodych przedstawicieli tego gatunku należy zacieniać, a dojrzałe należy trzymać na słońcu. Szyszki świerkowe są brązowe;

Sosna Compacto Glauca

Jest to sosna cedrowa o piramidalnej koronie i niebieskozielonych igłach. Preferuje umiarkowanie wilgotne podłoże o neutralnej kwasowości. Długość szyszek rośliny wynosi 6-8 cm.

Jakie gatunki można uprawiać w strefie środkowej?

Nie wszystkie gatunki drzew iglastych można uprawiać w strefie środkowej. Jego warunki klimatyczne będą sprzyjające dla Pinaceae, Yew, Podocarpaceae.

Gatunki i odmiany roślin zimozielonych do uprawy w klimacie umiarkowanym:

Thuja occidentalis (odmiana Khoseri)

Thuja occidentalis ma kulistą koronę i ciemnozielone igły na gałęziach. Rośnie powoli. Dobrze znosi zimowe chłody. Ma małe szyszki;

Jagoda cisu kanadyjskiego

Ma stożkowatą koronę i jasno- lub ciemnozielone igły. Jej jagody nie nadają się do spożycia. Długość igieł wynosi 20-30 mm;

Cyprysik nutkajski (odmiana Variegata)

Charakteryzuje się żółtozielonym kolorem i piramidalnym kształtem korony. Szyszki rośliny są szarawe lub brązowe. Dojrzewają w ciągu 2 lat;

Jodła koreańska

Ma stożkowatą koronę. Igły jodły koreańskiej mogą być białe, niebieskie, srebrne lub ciemnozielone. Szyszki rosną w wieku 10 lat. Na początku są zielone, a po dojrzeniu nabierają fioletowego lub niebieskiego koloru. Roślina jest bezpretensjonalna i odporna na zimno.

Dzięki nowoczesnym osiągnięciom w zakresie selekcji możesz z powodzeniem uprawiać w swoim ogrodzie rośliny wiecznie zielone. Nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji, poprawiają jakość powietrza i przynoszą wiele przyjemności estetycznej.