Louis Comfort Tiffany znany jest każdemu szanującemu się projektantowi jako twórca secesji na początku XX wieku. Jednak jego metody pracy ze szkłem nie są mniej znane. Człowiekowi temu udało się przekształcić je w dzieła sztuki i elementy wyposażenia wnętrz, które nie straciły na aktualności nawet po ponad stu latach.

Szkło jako sztuka

W młodości Louis Comfort Tiffany zainteresował się sztuką, rozpoczął karierę malarza, studiował w nowojorskiej National Academy of Design i dużo podróżował po Europie. A po zobaczeniu podczas jednej ze swoich podróży jasnych witraży katedry w Chartres, poświęcił swoją przyszłą ścieżkę twórczą nie tylko projektowaniu wnętrz, ale także szkłu.

Witraże stały się jego słabością i inspiracją, pasją i przedmiotem studiów. Nic dziwnego, że to właśnie ten człowiek opracował później zupełnie nowe podejście do obróbki witraży.

W tamtym czasie technologia tworzenia witraży była niedoskonała i nie mogła w pełni zaspokoić twórczych impulsów projektanta. Wtedy Louis Comfort Tiffany wynalazł własną technikę witrażową.

Zaczął łączyć małe kawałki szkła za pomocą folii miedzianej zamiast powszechnie stosowanych wcześniej pasków ołowianych. Najcieńsze paski miedzi były łączone ze sobą i przyklejane do szkła za pomocą wosku pszczelego.

Dzięki temu podejściu możliwe było tworzenie lekkich, szczegółowych paneli składających się z najmniejszych fragmentów. Mistrz używał ich nie tylko do bezpośredniego ozdabiania witraży, ale także do produkcji całkowicie fantastycznych elementów dekoracyjnych, w szczególności lamp i abażurów. Lekkie, pełne wdzięku, kolorowe, delikatnie wyciszające światło, stały się jednym z symboli stylu Art Nouveau na całym świecie.

Później, po śmierci ojca, Louis Comfort Tiffany został dyrektorem artystycznym rodzinnej firmy „Tiffany & Co.” I, naturalnie, wiele fantastycznych dzieł biżuterii wyszło spod jego rąk.

Tiffany szukał inspiracji w motywach natury i starał się uchwycić ich piękno w wdzięcznych krzywiznach i jasnych odcieniach szkła. W pewnym momencie projektant uznał za niewystarczające nie tylko stosowanie starej technologii wykonywania witraży, ale także używanie różnych rodzajów szkła.

Wtedy mistrz zagłębił się w naukę chemii. I odniósł sukces! Tiffany stworzył kilka nowych rodzajów szkła, w tym słynne favril. Materiał ten mieni się wszystkimi kolorami tęczy, niczym skrzydła ważek i przypomina masę perłową. Mistrz wykorzystywał w swojej pracy również tlenki metali, co umożliwiało uzyskanie kolorowego szkła bez jego barwienia i utraty przejrzystości.

Dziedzictwo

Obecnie technika witrażowa Tiffany’ego jest jedną z najpopularniejszych na świecie. Temu artyście udało się ukazać całe piękno i wszechstronność szkła, a także znaleźć metodę tworzenia lekkich, delikatnych i zwiewnych dzieł, które zastąpiły ponure gotyckie witraże średniowiecza.

Największe przykłady jego twórczości znajdują się w USA. Są to:

  • witraż upamiętniający edukację na Uniwersytecie Yale;

  • kopuła w Chicago Cultural Center;

  • witraż Kazanie na Górze w Bostonie.

Wiele dzieł autora znajduje się również w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku i Indianapolis Museum of Art.

Oryginalne lampy i abażury zaprojektowane przez samego Tiffany’ego można dziś kupić jedynie w antykwariatach i na dużych aukcjach. A ich koszt liczony jest w tysiącach dolarów.

Projektant zaprezentował jednak nowe podejście do technologii szkła i witraży, które trafiło do mas. Dlatego też, jeśli zajdzie taka potrzeba, można kupić nowoczesne kopie zarówno antycznych produktów w duchu Tiffany’ego, jak i po prostu obiekty sztuki wykonane w podobny sposób.

Nowoczesne witraże przestały być atrybutem czysto gotyckiego kierunku. Dzięki wkładowi Louisa Comforta Tiffany’ego, takie produkty mogą stać się ciepłym elementem wystroju w stylu Art Nouveau. Potrafią wypełnić dom jasnymi akcentami i zamienić jeden pokój w lśniący pałac, a drugi w przytulne gniazdko.

Przeczytaj także: