Czym jest płynny kamień i jak go wykorzystać w aranżacji wnętrz?

Czym jest kamień płynny?

W ostatnim czasie na rynku pojawił się sztuczny materiał wykończeniowy wykonany z żywic polimerowych oraz drobnych (2-3 mm) inkluzji kamieni naturalnych: granitu, onyksu, marmuru, kwarcu, obsydianu, trawertynu. Lepka substancja zawiera dodatki funkcjonalne (kleje, plastyfikatory, utwardzacze), po utwardzeniu jest polerowana i staje się nie do odróżnienia wyglądem od wybranej bazy mineralnej.

Ponieważ najtrwalszą i najbardziej atrakcyjną powłokę uzyskuje się z poliuretanu i wiórów granitowych, stała się ona powszechna i nadała materiałowi alternatywną nazwę – płynny granit.

Co w tym takiego dobrego?

Aby wydobyć rzadką skałę, przetransportować ją, tak ciężką, do miejsca produkcji, a nie rozłupać, wyrzeźbić przedmiot o złożonej konfiguracji, wypolerować go i pokryć związkiem ochronnym – całe poszukiwanie ścieżek do marzenia. Znacznie łatwiej jest wymieszać resztki luksusu z niedrogimi substancjami syntetycznymi, spryskać nim wybrane miejsce lub odlać wymagany produkt, poczekać aż wyschnie i nałożyć ostateczną metamorfozę.

Płynny kamień ma wiele zalet:

1. Trwały i niezawodny, wytrzymuje do 15-20 lat;
2. Waży znacznie mniej niż jego naturalny odpowiednik;
3. Ciepły w dotyku;
4. Nie ślizga się pod stopami i nie hałasuje od wody;
5. Nie ma porów, więc nie zamoknie i nie gromadzi infekcji;
6. Łatwy do odnowienia w przypadku uszkodzenia;
7. Nie blaknie i nie pęka od zmian temperatury;
8. Wytrzymuje silne uderzenia i długotrwałe ścieranie;
9. Ekologiczny i bezpieczny dla zdrowia;
10. Występuje w różnych odcieniach i fakturach.

Kamień płynny ma tylko dwie wady: stosunkowo wysoki koszt i skomplikowaną technologię montażu, która wymaga specjalnych warunków i profesjonalnego podejścia.

Gdzie można go wykorzystać?

Materiał ten otwiera szersze możliwości niż kamień naturalny, ponieważ pozwala na tworzenie skomplikowanych, cienkich, nietypowych struktur. Ogólnie rzecz biorąc, obszar zastosowania jest taki sam.

Płynny kamień jest używany do produkcji:

• blatów;
• parapetów;
• fartuchów kuchennych;
• zlewów, wanien i brodzików;
• płytek elewacyjnych i basenowych;
• okładzin podłogowych i ściennych;
• rzeźb, mebli i innego wyposażenia.

Cechy zastosowania

Najczęściej materiał natryskuje się specjalnym pistoletem na powierzchnię, której należy nadać walory dekoracyjne i użytkowe. Najpierw jest on gruntowany, a po wyschnięciu płynnego kamienia, co zajmuje dzień lub dwa, jest polerowany szlifierką do lustrzanego połysku. Efekt jest uderzająco podobny do naturalnego, pierwotnego źródła, ale gdy się go dotknie, od razu czuć różnicę – powłoka jest niepowtarzalna, plastikowo-gumowa.

Oprócz natryskiwania warstwą do 3 mm, które może być bezpośrednie i odwrotne, stosuje się odlewanie w gotowych formach pełnych lub dzielonych – uzyskuje się produkty o grubości do 5 cm. Proces ten wymaga fabrycznego wyposażenia i specjalnych warunków suszenia, dlatego rzadko jest przeprowadzany w domu, ale doświadczeni rzemieślnicy często decydują się na samodzielne nakładanie płynnego kamienia na blat lub wannę. Mieszankę przygotowuje się za pomocą końcówki łopatkowej na wiertarce.

Nie można obejść się bez następujących składników, dostępnych w sklepie z narzędziami:

• wióry mineralne, zwykle mikrokalcyt;
• żelkot, czyli baza polimerowa;
• katalizator;
• utwardzacz;
• klej topliwy;
• plastelina;
• włókno szklane;
• rozpuszczalnik;
• pigment.

Proporcje zależą od pożądanego efektu i właściwości wybranych konkretnych substancji. Oprócz wyjaśnienia tego punktu, konieczne jest staranne przygotowanie się do pracy. Potrzebna jest odzież ochronna i respirator. Pomieszczenie powinno być dobrze wentylowane i ogrzewane (18-24 stopni Celsjusza).

Film instruktażowy pomoże Ci zrozumieć technologię szczegółowo:

Opcje projektowe

Zalecenia pielęgnacyjne

Powierzchnię wykończoną płynnym kamieniem wystarczy umyć ciepłą wodą z mydłem i przetrzeć miękką szmatką lub gąbką. Nie należy używać szorstkich szczotek, proszków ściernych, olejów i silikonów. Do czyszczenia silnie zabrudzonych instalacji wodno-kanalizacyjnych dopuszczalne są łagodne środki czyszczące zawierające kwasy, zasady i chlor.

Ponieważ płynny kamień jest najczęściej używany do aranżacji blatów kuchennych, podkreślamy, że nie należy kroić na nich jedzenia ani stawiać na nich gorących naczyń — grozi to zarysowaniami i matowymi plamami.