Pomysły na stylowe zaaranżowanie ścieżek ogrodowych przy Twoim domku letniskowym.

Z jakiego materiału może być wykonany?

Aby uzyskać wysokiej jakości i trwały efekt, należy wybrać surowce, które wytrzymają sezonowe wahania wilgotności i temperatury. Powłoka powinna być również odporna na grzyby. Istnieje wiele sposobów na samodzielne wykonanie ścieżek ogrodowych lub z pomocą specjalistów.

Beton

Budżetowy, trwały i popularny materiał, który przetrwa kilka lat. Z mieszanki piasku i betonu możesz samodzielnie wykonać ścieżkę o dowolnym kształcie. Beton jest prawie nieprzepuszczalny dla wilgoci, odporny na niskie temperatury, ale gdy gleba się porusza, płyty mogą pękać. Rozwiązanie nadaje się do dekoracji: możesz dodać kolory, kamyki, mozaiki lub zastosować dowolny inny odpowiedni wzór. Płyty z trawą trawnikową rosnącą między nimi wyglądają nie mniej imponująco.

Ścieżka wykonana z płyt betonowych jest trwałą konstrukcją, trudno ją przesuwać lub demontować. Przed zaprojektowaniem ścieżki należy zaplanować zarówno jej kierunek, jak i otoczenie. Nie trzeba dążyć do idealnie równo ułożonych kwadratów i prostokątów – różne kierunki i rozmiary płyt dodadzą krajobrazowi oryginalności i dynamiki.

Zdjęcie pokazuje betonową ścieżkę ogrodową wykonaną własnymi rękami przy użyciu figuralnych form. Szczegółowa klasa mistrzowska na temat tworzenia takiej struktury znajduje się na końcu artykułu.

Kamień

Naturalny kamień to tradycyjna opcja dekoracji domku letniskowego. Jest to najbardziej trwały i odporny na zużycie materiał. Ma wysoką odporność na ciepło, nie zmienia się poza sezonem i ma powierzchnię reliefową, dzięki czemu się nie ślizga. Jest łatwy do układania, z małą szczeliną i w dowolnym kierunku.

Kamień jest uważany za najdroższy rodzaj surowca, ale wysoka cena się opłaca ze względu na jego trwałość.

Naturalny kamień można nazwać elitarnym, ponieważ oprócz wysokiego kosztu wyróżnia się niepowtarzalnością wzoru.

Płyty chodnikowe

Prawie tak trwałe jak gorsze od kamienia, przyjazne dla środowiska, ponieważ są wykonane z z betonu lub ceramiki. Płytki produkowane są w formie kwadratów, sześciokątów, rombów i zwojów, mają różne odcienie i rozmiary. Z ich pomocą można stworzyć dowolną kompozycję, która z powodzeniem wpasuje się w projekt działki ogrodowej. Odporne na wilgoć, trwałe, łatwe w układaniu i w razie potrzeby łatwe do naprawy poprzez wymianę uszkodzonej części.

Płyt chodnikowych nie można nazwać opcją budżetową, ponadto ze względu na specyfikę układania wymagana jest duża ilość materiału. Przed położeniem okładziny darń jest usuwana na głębokość 15 cm, a ziemia jest starannie ubijana. Po bokach ścieżki należy zainstalować krawężniki. Podłoże powinno składać się z piasku i tłucznia.

Obszary o dużym natężeniu ruchu lepiej układać z kostki brukowej. Jest ona kilkakrotnie grubsza niż płytki. Możesz wykonać różne wzory z kostki brukowej i naprzemiennie stosować kolory, tworząc niepowtarzalny projekt.

Cegła klinkierowa

Czasami na działkach można zobaczyć ścieżki z cegły, ale nie jest to materiał używany do budowy. Jest ona wykonana ze specjalnej gliny, która jest wypalana w wysokiej temperaturze. Miejscem narodzin cegieł klinkierowych jest Holandia, gdzie od dawna są używane do budowy dróg. Materiał całkowicie nieporowaty nie wchłania wody, nie ulega zniszczeniu pod wpływem mrozu, jest przyjazny dla środowiska i służy niezwykle długo. Dzięki mieszaniu kilku rodzajów gliny producenci uzyskują różnorodność kolorów, więc ścieżka z cegieł niekoniecznie będzie czerwona.

Zdjęcie przedstawia przykład ścieżki z cegieł klinkierowych ułożonych w prostej kostce brukowej oraz okrągły obszar przyszłego patio.

Taras

Nazywany również parkietem ogrodowym. Są to płytki lub pojedyncze deski wykonane z twardego drewna impregnowane związkami odpornymi na zużycie, dzięki czemu są bardziej trwałe. Można go układać prosto lub wygięcie na podłożu betonowym lub żwirowo-piaskowym, ale szczególnie cenne drewno należy zdemontować na zimę.

Istnieją tarasy wykonane z plastikowych pasków imitujących usłojenie i kolor drewna. Są one połączone ze sobą za pomocą łączników, dzięki czemu można je samodzielnie zamontować. Plastik nie wymaga specjalnej pielęgnacji, nie pleśnieje i nie odkształca się.

Na zdjęciu widać podłogę wykonaną z kompozytów drewno-polimerowych uzyskanych przez zmieszanie drewna z monomerami, które zapewniają deskom stabilność i wytrzymałość mechaniczną.

Plastik

Kolorowe ścieżki plastikowe stały się popularne ze względu na niską cenę i łatwość montażu. Sprzedawane są w modułach lub rolkach, łatwo je zdemontować na zimę, chronią przed wzrostem chwastów i nie boją się wilgoci. Pomimo wszystkich zalet, plastik jest krótkotrwały, a niektóre produkty szybko blakną.

Żwir lub tłuczeń

Aby ścieżki ogrodowe wyglądały naturalnie, można użyć małych kamyków, żwiru lub tłucznia, które nie wymagają dużego wysiłku podczas układania. Przed uformowaniem ścieżek należy przygotować podłoże, zastosować herbicyd lub położyć folię. Żwir nie przesunie się, jeśli wyznaczysz ścieżkę ozdobną obwódką. Taka konstrukcja nie wytrzyma dużych obciążeń, dlatego nie należy układać tłucznia na parkingu.

Kamienie na ścieżki mogą różnić się kształtem, kolorem, fakturą. Jasny żwir idealnie nadaje się do dekoracji działki ogrodowej w stylu japońskim.

Drewno

Drewniane ścieżki ogrodowe wyglądają harmonijnie, ponieważ są wykonane z naturalnego materiału. Deski można stosować jako samodzielny wystrój, a także w połączeniu z kamykami lub płytkami. Drewnianą ścieżkę można wykonać własnymi rękami, ale przed montażem należy potraktować wszystkie elementy związkami przeciwgrzybiczymi, a następnie pokryć je lakierem lub trwałą farbą.

Jeśli dysponujesz dużym budżetem, drewno modyfikowane termicznie sprawdzi się w tworzeniu ścieżki ogrodowej na Twojej działce: takie drewno ma bardzo gęstą strukturę, ponieważ podczas procesu obróbki cieplnej odparowuje z niego cała wilgoć. Istnieje jedna wada tego typu podłóg – ich wysoki koszt.

Przydatne narzędzia

Właściciele domków letniskowych często tworzą ścieżki z wypalane cegły lub ich fragmenty, a także łączyć kilka rodzajów, dodając klinkier i cegły budowlane. Pełne cegły mogą się kruszyć, ale na niektórych działkach ogrodowych taki projekt wygląda całkiem harmonijnie.

Budżetową opcją na ścieżki jest linoleum, ale ta okładzina nie jest trwała i piękna. Należy ją układać na starannie zagęszczonym podłożu. Niestety po deszczu linoleum jest bardzo śliskie.

Właściciele działek ogrodowych nie ograniczają się w wyobraźni i tworzą ścieżki z żeliwa, potłuczonych płytek ceramicznych, palet, a nawet opon. Z jednej strony nie wszystkie te metody są trwałe, ale z drugiej strony pomagają wykazać się wyobraźnią i ponownie wykorzystać rzeczy. Innym popularnym rozwiązaniem są drewniane kawałki potraktowane olejem schnącym. Ich grubość wynosi około 80 cm.

Połączone ścieżki z różnych materiałów

Jeśli nie Jeśli nie boisz się eksperymentować i Łącząc surowce różniące się kolorem i fakturą, możesz uzyskać złożony i harmonijny projekt ścieżek na swojej działce. Skuteczne połączenia:

• Płyty betonowe i żwir.
• Płyty lub kamień plus trociny.
• Deski drewniane i otoczaki.
• Drewniane kawałki i żwir.

Zdjęcie przedstawia połączoną ścieżkę utworzoną z nacięć i białego żwiru.

Jak zrobić to samemu z figurowych form?

Główną zaletą tworzenia ścieżek ogrodowych własnymi rękami jest niski koszt. Przygotowanie roztworu i wlanie go do form będzie tańsze niż zamawianie gotowych płyt. Dodatkowo możesz zaoszczędzić na dostawie.

Narzędzia i materiały

Aby utworzyć ścieżki z form, będziesz potrzebować:

• Sznurka.
• Zwykłej łopaty i czerpaka.
• Cementu.
• Piasku.
• Wody.
• Żwiru.
• Pojemnika na roztwór.
• Specjalnej plastikowej formy.
• Oleju maszynowego.
• Kielni.

Instrukcje krok po kroku

Zabieramy się do pracy:

1. Przyszła konstrukcja powinna przebiegać wzdłuż ścieżki lub na starannie zagęszczonej ziemi. Granice zaznaczamy sznurkiem i usuwamy warstwę darni.
2. Następnie zasyp wykop żwirem i piaskiem, dokładnie zagęść.
3. Wymieszaj piasek i cement w stosunku 3 do 1. Dodaj wody, aby uzyskać roztwór o konsystencji śmietany. Możesz mieszać łopatą, ale dla wygodniejszego procesu lepiej jest użyć wiertarki ze specjalną końcówką.
4. Formę należy nasmarować, nakładając olej na szczoteczkę do zębów. Ważne jest, aby nasmarować całą powierzchnię wewnętrzną – krawędzie i rogi.
5. Umieść formę, dociśnij i wlej roztwór. Dociśnij ją kielnią, pozbywając się pustych przestrzeni. W razie potrzeby dodaj mieszankę.
6. Ostrożnie wyjmij formę po około 40 minutach.
7. W ten sposób utworzymy ścieżkę o pożądanej długości. Po wyschnięciu wypełnij szwy piaskiem.
8. Ścieżka ogrodowa jest teraz gotowa.

Następnie wypełnij rów żwirem i piaskiem, dokładnie go zagęszczając.

Wymieszaj piasek i cement w stosunku 3 do 1. Dodaj wody, aby uzyskać roztwór o konsystencji śmietany. Można mieszać łopatą, ale dla wygodniejszego procesu lepiej jest użyć wiertarki ze specjalną końcówką.

Formę należy natłuścić, nakładając olej szczoteczką do zębów. Ważne jest, aby cała powierzchnia wewnętrzna była nasmarowana – krawędzie i rogi.

Ustawiamy formę, dociskamy i wlewamy roztwór. Upychamy ją kielnią, pozbywając się pustych przestrzeni. W razie potrzeby dodaj mieszankę.

Po około 40 minutach ostrożnie wyjmij formę.

W ten sposób utworzymy ścieżkę o wymaganej długości. Po wyschnięciu wypełnij szwy piaskiem.

Ścieżka ogrodowa jest teraz gotowa.

Samouczek wideo

Obejrzyj ten film, aby zapoznać się ze szczegółową lekcją mistrzowską:

Pomysły budżetowe na domek letniskowy

Podczas aranżacji miejsca w projektowaniu krajobrazu często stosuje się płytki gumowe – ten materiał do ścieżki ogrodowe powstają z recyklingu opon. Płytki nie ulegają rozkładowi przez długi czas, są odporne na uderzenia mechaniczne i nie są podatne na grzyby.

Zamiast form plastikowych do budowy pięknej ścieżki ogrodowej z betonu można wykorzystać naturalne liście łopianu. Za ich pomocą uzyskuje się oryginalne płyty z malowniczymi nadrukami.

Zastosowanie można znaleźć również w przypadku kolekcji szklanych butelek, które wkopuje się dnem do góry za pomocą mieszanki budowlanej lub piaskowcowej.

Zdjęcie przedstawia prostą ścieżkę ogrodową wykonaną z gumowych płytek, ułożoną we wnęce i obramowaną trawnikiem.