Balkrishna Doshi to człowiek innej epoki. Słynny architekt z Indii nie wierzy w rzeczywistość wirtualną, a modelowanie 3D uważa za przejaw dandysmu.

26 sierpnia 1927 roku przyszły architekt Balkrishna Doshi urodził się w Indiach w wielodzietnej rodzinie producentów mebli. Nauczyciel, dostrzegając pasję Balkrishny do sztuki, postanowił wprowadzić go w świat architektury.
W 1947 roku, po uzyskaniu przez Indie niepodległości, Doshi rozpoczął naukę na najstarszej uczelni architektonicznej w kraju – Akademii Sztuk Pięknych im. Sir Jamsetji Jeejeeboya.
Marząc o dołączeniu do Królewskiego Instytutu Architektów Brytyjskich, Doshi wyjechał do Londynu. Na początku lat 50. architekt przeprowadził się do Francji, aby współpracować z Le Corbusierem. Jednak w 1954 roku postanowił wrócić do ojczyzny, aby pomóc w odbudowie kraju.
Po powrocie do Indii Balkrishna nadzorował budowę budynku Stowarzyszenia Tekstylnego w Czandigarh i willi Shodhan w Ahmadabadzie. Od 1962 roku współpracował również z Louisem Kahnem przy budowie budynku Indyjskiego Instytutu Zarządzania w Ahmadabadzie.

Balkrishna Doshi i jego partnerzy otworzyli w 1956 roku własne biuro, Vastushilpa Consultants. Pracownicy biura zaprojektowali ponad sto budynków.
Doshi jest humanistą. Uważa, że jego misją jest zapewnianie mieszkań ubogim. Architekt zbudował pierwszy kompleks mieszkań socjalnych już w latach 50. XX wieku. Balkrishna w swoich projektach wykorzystuje lokalne materiały. Domy są budowane z uwzględnieniem cech klimatycznych regionu, minimalizując koszty nie poprzez stosowanie niskiej jakości surowców, ale poprzez przemyślane planowanie. Kompleks mieszkaniowy Aranya, zbudowany w Indore w 1989 roku, w którym obecnie mieszka ponad 80 tysięcy osób, był jednym z projektów o charakterze społecznym opracowanych przez biuro.
W 2018 roku Balkrishna Doshi został laureatem Nagrody Pritzkera. Doshi jest pierwszym indyjskim architektem, który otrzymał tak wysokie wyróżnienie.

Balkrishna Doshi jest uważany za architekta tradycji. W swoich projektach nieustannie udowadnia, że architektura powinna być spójna z kulturą, obyczajami, a także klimatem i naturą miejsca, w którym powstaje. I od siedemdziesięciu lat udaje mu się to wcielać w życie.

Przeczytaj także: