Nazwa „amerykański klasyk” mówi sama za siebie. To klasyczne rozwiązanie w amerykańskim duchu. Odważne, zapadające w pamięć, ale funkcjonalne – takie jest amerykańskie wnętrze.

Ten styl łączy w sobie najnowsze trendy północnoamerykańskie i tradycyjne europejskie. Co więcej, są one tak udane, że idee amerykańskiej klasyki z łatwością można wykorzystać w projektowaniu luksusowych domów wiejskich, małych kawalerek, biur i restauracji. Ten styl odmieni każde wnętrze. Najważniejsze jest spełnienie niektórych jego wymagań.

Kluczowe punkty

classic

Istnieją trzy ważne elementy, których po prostu nie można pominąć. To jest:

  • układ;

  • paleta;

  • wykończenie.

Układ pokoju i domu

Ponieważ amerykańska klasyka opiera się na tradycji, tutaj obowiązują podobne zasady. A najważniejszą z nich jest idealne zachowanie proporcji. Niedopuszczalna jest żadna asymetria, ani jedno odchylenie od środka. W „amerykańskim” wnętrzu wszystkie linie biegną równolegle i zdają się być lustrzanym odbiciem.

Nie chodzi tu tylko o elementy mebli czy wystroju. Dosłownie wszystko powinno być „sparowane”: otwory drzwiowe i okienne, belki sufitowe, krzesła, a nawet lampy i wazony.

Jedynym elementem, który nie jest powielony, jest środek kompozycji. Przechodzi przez niego wyimaginowana oś symetrii, a wzdłuż tej osi elementy są odbijane. Ale jak go znaleźć? Jeśli w niektórych przypadkach szczegóły kompozycji wręcz proszą się o to, by znaleźć się pośrodku, to w innych mogą wystąpić poważne trudności ze znalezieniem środka. To właśnie tutaj może zaczynać się oś symetrii w różnych pomieszczeniach.

Salon. W tym pomieszczeniu centrum stanowi najczęściej kominek. Prawdziwy czy sztuczny – nie ma to znaczenia. Co więcej, może to być nawet rysunek (przypomina mi to bajkę o Buratino, prawda?). Jeśli nie ma możliwości zainstalowania kominka (np. każdy milimetr przestrzeni jest krytyczny), można go zastąpić telewizorem, lustrem lub ścianą akcentową.

Sypialnia. Wszystko jest tu logiczne: centrum pokoju stanowi łóżko. W pokoju dziecięcym jest podobnie. Generalnie w każdej łazience łóżko lub sofa jest głównym elementem, oś symetrii przechodzi przez nie.

Kuchnia. Możliwości jest wiele, w zależności od układu. Jeśli kuchnia jest wyspą, to ona staje się centrum. Jeśli meble są ustawione w rzędzie, głównym elementem jest kuchenka z okapem. Jeśli zestaw kuchenny znajduje się wzdłuż otworów okiennych, linia symetrii zaczyna się od okna nad zlewem.

Paleta i ozdoby

klasyczna

W klasycznej muzyce amerykańskiej dominują neutralne tony. Najpopularniejsze kolory:

  • biały;

  • czarny;

  • brązowy.

Szarości i beże są dodatkowo używane do cieniowania kolorów głównych i nadania im większej wyrazistości.

Ponadto, aby urozmaicić i ożywić bladą paletę, można dodać odcienie dymne: na przykład khaki, niebiesko-fioletowy lub szaro-niebieski. Ważne jednak, aby takich kolorów nie było zbyt wiele. Podstawą kompozycji jest właśnie czarno-biało-brązowa triada.

Samo wnętrze może być albo „rozmyte”, albo kontrastowe. Pierwsza opcja to hołd dla klasyki i stylu rustykalnego (które aktywnie przyczyniły się do ukształtowania tradycji amerykańskiej), druga jest bliższa art déco, którego estetyka również w znacznym stopniu wpłynęła na kształtowanie się amerykańskiej klasyki.

Jeśli chodzi o ornamenty, są one stosowane dość rzadko. Zasadniczo powierzchnie są monochromatyczne, bez wzoru, ale wzory również się zdarzają. Zazwyczaj występują na poduszkach, dywanach, zasłonach, rzadziej – na okładzinach. Ta sama zasada symetrii jest niezwykle ważna: wzory powinny się powtarzać, tworzyć rytm. Zasadniczo projektanci zwracają się ku rombom, zygzakom, pasom, czwórliściom. Jednocześnie wszystkie rysunki są monochromatyczne i nie odstają od ogólnej tonacji.

Wykończenie

classic

Do wykończenia ścian użyto tynku i farby. Tapeta jest rzadkością, stosuje się ją głównie, gdy:

  • zachodzi potrzeba umieszczenia akcentów;

  • chcesz połączyć kilka materiałów;

  • projekt przewiduje tylko częściowe wykończenie, niemożliwe jest pomalowanie wszystkich powierzchni równo.

Dolna część ścian wykończona jest panelami. Pozwala to optycznie zwiększyć wysokość ścian, zwłaszcza dzięki kontrastowi.

Sufit jest głównie pomalowany. Dobrym pomysłem jest dodanie belek. Nawiasem mówiąc, w domach prywatnych można je przewidzieć w ramach projektu – wtedy nie trzeba ich osłaniać. Dzięki temu wysokość sufitu nie zniknie nigdzie, a to zawsze jest bardzo przyjemne.

Ważną cechą amerykańskiego klasyka są listwy wykończeniowe. Listwy należy rozumieć jako wykończenie narożników, połączeń i przejść różnego rodzaju listwami. Przede wszystkim są to gzymsy, listwy przypodłogowe, ramy okienne i drzwiowe. Są też obramowania, portale itp. Najczęściej detale są dość masywne, wyglądają ciężko i potężnie. Są wykonane z drewna (w tym przypadku detale są ciemne) lub gipsu (wtedy zachowują swój biały kolor). Elementy wykończeniowe nie są malowane, ich naturalna faktura pozostaje nienaruszona. Jednocześnie starają się umieścić listwy jak najwyżej (dotyczy to zwłaszcza detali związanych z podłogą). W amerykańskim klasyku istnieje niepisana zasada: im droższe wnętrze, tym wyższa listwa przypodłogowa. Elementy wykończeniowe pełnią zatem nie tylko rolę funkcjonalną, ale i symboliczną.

classic

Na podłogę wykorzystuje się deski drewniane. Ostatnio projektanci coraz częściej skłaniają się ku praktycznym i tańszym laminatom, ale tradycyjną amerykańską klasyką jest drewniana podłoga.

Jedynym obszarem, w którym drewno się nie nadaje, jest strefa mokra: łazienka i część kuchni, w której gotuje się.

W tym przypadku amerykańska klasyka zapożyczyła praktyczne rozwiązanie z art déco – płytki. Niezwykle ważne jest, aby płytki miały nietypowy kształt, czyli nie były tylko kwadratami lub prostokątami. Dobrze sprawdziły się heksagonalne płytki „plaster miodu” i tak zwane płytki „subway” (inna nazwa to „hog”). Elementy układane są we wzór szachownicy, naprzemiennie czarnymi i białymi detalami. Inne kolory okładziny nie są pożądane.

Ważna uwaga: nie skupiaj się wyłącznie na płytkach. W łazienkach i kuchniach w stylu amerykańskim nie znajdziesz pomieszczenia wyłożonego kafelkami od podłogi do sufitu. Zazwyczaj płytki łączy się z farbą, rzadziej z panelami lub tapetą.

Metody wykończenia przeplatają się w taki sposób, aby zachować zasady symetrii. Tworzy to estetyczne, wyraziste i niebanalne wnętrze, które pozostaje aktualne przez wiele dekad.

Przeczytaj także: