Renowacja w stylu europejskim z lat 90.: 10 przestarzałych trendów, których należy unikać

Sufity wielopoziomowe

Dla niektórych sufity wielopoziomowe stały się symbolem stylu i bogactwa: w wysiłku stworzenia niezwykłego projektu z wbudowanym oświetleniem właściciele mieszkań stracili nie tylko pieniądze, ale także normalną wysokość sufitu. Uciążliwe „wzory” wyglądają nie na miejscu w małych mieszkaniach i są również trudne w pielęgnacji. Obecnie panuje trend na sufit możliwie najprostszy, wolny od nadmiaru, i to nigdy nie wyjdzie z mody.

Fałszywa klasyka

Zagłówki z surowymi rzeźbami, masywne żyrandole na niskim suficie, misterne meble w połączeniu z dywanami – takie połączenie miało przekonać samego siebie i innych o czyimś zamiłowaniu do luksusu. Ale styl klasyczny to przede wszystkim równowaga elegancji i surowości. Łatwo można je zniszczyć tanimi podróbkami i imitacjami niskiej jakości.

Łuki

Zaokrąglone przejścia stały się główną atrakcją wnętrz z renowacją w stylu europejskim. Pomimo faktu, że łuki figurowe wykonane z płyt gipsowo-kartonowych rzadko pasują do wystroju, trend ten stał się niezwykle popularny. Konstrukcje łukowe były zupełnie bezużyteczne, ale w tamtym czasie wydawały się oryginalne i niezapomniane.

Fototapeta

W latach 90. zaczęły aktywnie rozwijać się prywatne firmy poligraficzne, oferujące nie tylko gotowe tapety, ale także płótna wykonywane na zamówienie. Niestety, niewielu mogło pochwalić się doskonałym gustem i jakością druku, a na ścianach właścicieli mieszkań pojawiały się ogromne kwiaty, krajobrazy z nocnym miastem i zwierzęta.

Płytki kamienne

We współczesnych wnętrzach projektanci stosują dekoracyjny kamień jako drobne akcenty, ale w latach 90. starali się używać tego niezwykłego materiału wszędzie. Kamień był używany do ozdabiania ścian, łuków, sztucznych kominków i blatów barowych. Często obfitość kamienia wywoływała ponure wrażenie.

Odcienie beżu

Jeśli przyjrzeć się kolorystyce wnętrz z renowacją w stylu europejskim, łatwo zauważyć kolory, które je łączą: brzoskwiniowy, pomarańczowo-brązowy, rzadziej czerwony i czarny. Prawie wszystko zostało urządzone w ciepłych tonacjach, ignorując zasady projektowania. Czerwona podłoga laminowana, dekoracyjny tynk w jasnożółtych i piaskowych odcieniach, drzwi z imitacją drewna. To właśnie beż stał się podstawą palety w latach dziewięćdziesiątych: być może produkty w odcieniach pastelowych były łatwiejsze do znalezienia, a może uważano je za najszlachetniejsze.

Sofy „puchate”

W latach 90. próbowano kupować meble, które wyglądałyby drogo i bogato, pasując do wnętrza z falistymi elementami. Okrągłe stoły i szafki kuchenne, półki z płyt gipsowo-kartonowych i dekoracyjne detale towarzyszyły sofie wykonanej z ekoskóry. Zwykle kupowano do niego parę foteli o tym samym niezwykłym designie.

Wielowarstwowe zasłony

Okna zdobiono całymi kompozycjami z malowniczymi fałdami, lambrekinami, frędzlami i chwytami. Mimo złożoności wykonania, masywne zasłony nie ozdabiały wnętrza: wyglądały nie na miejscu i przypominały kulisy teatru. Trudno było zadbać o takie zasłony – czasami, aby je powiesić, trzeba było zaprosić projektanta.

Podłogi samopoziomujące

Kolejnym symbolem eurorenowacji są podłogi z efektem 3D. Prosta technologia umożliwiła nadrukowanie dowolnego obrazu i zabezpieczenie go kompozycją polimerową, a do mody weszły łąki kwiatowe, trawa i dno oceanu. Drogie podłogi nie zawsze uzasadniały zainwestowane w nie pieniądze: nie są łatwe w utrzymaniu, wygląd szybko się nudzi, a demontaż jest trudny.

Gzymsy sztukatorskie

W małych mieszkaniach misterne dekoracje ścian i sufitów, a także kolumny ze styropianu, wyglądały nie na miejscu, a nawet wulgarnie. Zamiast stylu barokowego, większość ludzi pragnęła jedynie jego parodii, ponieważ niewielu mogło sobie pozwolić na sztukaterie, które zwykle zdobiły przestronne domy z wysokimi sufitami.

Wcześniej nieznana obfitość materiałów budowlanych zalewających rosyjskie rynki spowodowała wykorzystanie wielu niepasujących do siebie elementów we wnętrzach i zapomnienie, że piękno tkwi w prostocie.